dinsdagmiddag/avond 19-09-2006

Wij (Linda en Jeroen) waren er om 14:30, na 5 minuten moesten we op de gang even wachten omdat ze gingen testen of de beademingsslang eruit mocht.
Even later kwam dokter De Jong eraan om te vertellen dat de buis eruit mocht. Hij reageerde wel heel zwak op de testen (dat kwam doordat hij moe was).
Om 14:45 ging de buis eruit. Stef begint voorzichtig te praten. Een van de eerste dingen wat hij zei was: 'Ik wil naar huis'. Om 15:45 kreeg hij 5 minuten ademhalingsoefeningen. Hij moest blazen en hoesten en diep in ademen door de neus en uitademen door de mond. Het is nog wat zwakjes. Dus nog veel oefenen. Hij heeft Linda meerdere malen gevraagd of hij mee naar huis mocht.
Wij zeiden al dat kan niet want wij hebben niet al die apparatuur en je hebt die slangen waarop Stef zei: 'Dan haal je ze er toch uit.

Net voor bezoektijd (19:00 uur) kwam er nog een arts langs ook hij stond versteld hoe goed het met Stef ging. Het ging wel erg snel vooruit met hem zei hij. Stef liet aan de arts zien wat hij kon met zijn armen en benen en praten. Hij was ook met de bal aan het oefenen door erin te knijpen met zijn handen, links had ook al best wat kracht. Later gooide hij de bal ook heel hard tegen de muur.

Een verpleegster kwam langs om te kijken hoe het met Stef was. Ook liet hij aan haar zien wat hij kon. Linda zei tegen Stef morgenochtend kom ik met Jeroen. Waarop de verpleegster zei dan zie ik jullie waarschijnlijk niet meer. Waarom? Nou omdat Stef misschien morgen al naar de afdeling Neurologie gaat.
We zien ook wel dat alles heel snel gaat nu maar toch zijn we verbaasd dat hij morgen of overmorgen al naar een andere afdeling gaat.

Om 19:00 uur komen Ad en Tini binnen die zijn ook erg blij om Stef zo te zien hij zegt hun gedag en geeft ze een hand. Hij is erg moe en heeft weinig kracht om verder nog iets te doen. Ze bleven niet zo lang. Barry en Vincent stonden op de gang te wachten. Ook hun kwamen binnen en gaven Stef een hand. Na hun korte bezoek was was Stef helemaal kapot. Wij hebben nog even op de gang staan praten. Daarna hebben wij (Ko, Linda en Renate) Stef ook gedag gezegd.
Hij zei weer dat hij mee naar huis wou waarop wij jammer genoeg nee moesten zeggen. Hij heeft ons niet uitgezwaaid en geen hand gegeven hij was boos hij wou mee naar huis. Hij ligt nu hopelijk lekker te slapen.