Zondag 17-09-2006

Vanmorgen om 10:30 kwamen we weer bij Stef. De vepleegster kwam al snel naar ons toe om te vertellen dat Stef steeds iets meer gaat reageren. Ze zei als je vraagt of hij in je hand wilt knijpen dan doet hij dat. Ik (Linda) maakte zijn polsband los, die hij om heeft omdat hij anders zijn draden los trekt. Nadat ik deze los gemaakt had vroeg ik hem of hij mij wilde knijpen en ja hoor direct zonder nadenken reactie. Ook deed hij dit bij Renate en Ko.
We waren zo blij met deze reactie, ons Toppertje. Geweldig.
Daarna vertelde ik Stef waarom de apparatuur naast hem begon te piepen, dat het o.a. zijn medicijnen waren en vocht etc. Ik vroeg snap je dat? En heel licht knikte hij ja. Voor ons is dit kleine gebaar zo groot van betekenis. We zijn zo enorm trots op hem. Ook bewoog hij zijn kaak / lippen iets alsof hij iets wilde vertellen.

Vervolgens heb ik Stef alle reacties van deze site voorgelezen. Ik vroeg aan hem om hij wist wie Tim Bijl en Joost Reus waren omdat ik het niet weet, hierop knikte hij heel licht ja. Dus jongens ga zo door. Stuur hem post we lezen echt alles voor aan hem.

De standen staan vanmorgen 11:00 uur op: ICP 19 / CCP 59 en temperatuur 38.0

Tegen 12:00 kwam Dokter de Jong langs en vroegen we hem nog wat.
Hij vertelde dat elke dag nu zijn medicijnen voor de druk in zijn hoofd worden verlaagd.
Dat de beademingsbuis niet langer als 14 dagen in zijn keel mag zitten omdat anders zijn stembanden beschadigd kunnen worden. Bij Stef zal zeker die periode gehaald worden. Misschien moet de beademing zelfs nog via zijn keel gedaan worden als het te lang gaat duren.
Ko vroeg nog over hoelang het kan duren voordat ze het stukje bot wat verwijderd is uit zijn hoofd om de hersenen meer ruimte te geven wanneer dat terug geplaatst zou kunnen worden. Dit zou best nog wel een tijdje duren voordat ze dat zouden doen.

Ik zei tegen de dokter; wat heeft Stef toch geknokt he om bij ons te blijven. Waarop hij zei; niet alleen hij jullie ook.
Dit is top om te horen.
We vechten er met ons gezin en in gedachten met heel veel mensen keihard voor.
Angela en Irma zenden Stef ook heel veel kracht.

Het is Stef zijn tijd nog niet, zijn neef Martijn is 14 jaar geleden overleden op 6 jarige leeftijd en die heeft hem vast tegengehouden. Hij is nog niet welkom.

Om 12:15 hebben we Stef zijn MP3 speler weer aangezet en zijn wij even naar huis gegaan voor het eerst sinds een week gaan we tussendoor even naar huis, en tikt ik hier nu deze woorden voor Stef en voor alle mensen die willen weten hoe het met hem gaat.

Blijf hem allemaal steunen. Stef is er nog lang niet dit is nog maar een heel klein begin. We blijven hopen dat er geen terugval komt.