Zaterdag 14-04-2007

Ik (Linda) heb getwijfeld of ik het volgende zou noteren op internet. Ik heb dus besloten om het wel te doen, omdat hiermee aangegeven wordt, hoe Stef momenteel in zijn vel zit.

Sinds Stef van Dr. Brouwer gehoord heeft dat het nog maanden kan duren voordat zijn schedel weer dichtgemaakt kan worden, is hij min of meer onverschillig geworden. Er intresseerd hem weinig meer, en zijn vrolijkheid is behoorlijk afgenomen.
Ik ben nu steeds aan het bellen met afdeling Neurologie. We wachten op een oproep voor een CTG scan. Des te eerder die gemaakt wordt des te eerder kan er in Italie een mal van Stef zijn hoofd gemaakt worden.
Afgelopen week heb ik ook contact gehad met Ed, zijn baas. Ook Ed vind dat Stef niet meer Stef is. Stef maakt meer fouten en denkt niet goed na, maar fouten die hij eerder niet maakte.
Nadat ik dinsdag Ed gesproken had, kwam woensdag Stef uit School, veel eerder als normaal met de mededeling dat hij van school gestuurd was en niet meer terug hoefde te komen. Mocht hij wel komen en zijn examens doen dan zou de leraar van het ROC Zaandam ervoor zorgen dat Stef zijn diploma nooit zou krijgen.

Ik schrok hier best van en besloot de school op te bellen. Volgens de bewuste leraar lette Stef nooit goed op, als je hem wat vroeg was ie ongeintresseerd en smeet zijn papieren op de grond. Ik vroeg aan die leraar of dit wel over Stef ging en of hij wist wat Stef meegemaakt had, dat wist hij, maar daar had hij niets mee te maken. Vanaf het moment dat Stef daar op school zat was hij al een irritante kwal, zei de leraar. Ik zei pardon........en verbrak de verbinding, te verbaasd, te geschokt.

Wat een eikel van een vent. Zelfs al zou het zo zijn dat heeft hij niet het recht om zo dit over de telefoon te zeggen.
Die man heeft totaal geen inlevingsvermogen.

Ko heeft al meerdere keren aan de school gevraagd om extra huiswerk, extra begeleiding voor Stef. 1 keer heeft Stef extra huiswerk gehad.
Voor Stef is zo en zo de opleiding moeilijker. Veel later begonnen, Stef werkt niet in een warehouse, krijgt dus geen praktijk ervaring, daardoor is de lestof heel droog geworden. De andere leerlingen hoort hij over het vak praten, Stef kan niet mee praten en raakt dus nog meer op achter omdat hij ook geen begeleiding krijgt.

Het nadeel van het hele gebeuren dat Stef nu helemaal geen zin meer heeft, hij wil niet eens meer chauffeur worden, maar heeft geen idee wat dan wel.
Komende dinsdag hebben wij een gesprek met de hoofdbegeleider van Stef. Ko werd door hem gebeld nadat ik de verbinding met de andere leraar verbroken had.
Komende woensdag heeft Stef zijn 1ste examen, of hij daar aan mee gaat doen weten we nog niet. Hij is samen met zijn broer wel aan het leren, Jeroen helpt hem beter als die leraar op school. Eerst nu het gesprek maar afwachten.

Het is zo jammer dat na alle ellende die Stef meegemaakt heb, niet de juiste begeleiding op het ROC in Zaandam gehad heeft. En dat mede daardoor zijn zin in zijn opleiding tot chauffeur afgenomen is. Wij zelf hadden gedacht dat hij in het vak als warehousmedewerker misschien zou blijven werken, omdat Stef niet net zoals zijn broer een geboren chauffeur is. Maar de kans daarop is nu echt nihil. De intresse daarin is hem afgenomen door die leraar.

Afgelopen vrijdag heb ik een brief geschreven aan Dr. Brouwer, met daarin het verzoek of er toch een mogelijkheid bestaat om voor de vakantie Stef zijn hoofd weer dicht te maken, omdat Stef nu niet meer Stef is en van het bericht dat het pas in Augustus zou gebeuren niet hij niet vrolijker geworden is.
Deze brief heb ik vrijdag afgeven op de afdeling. En toen nogmaals gevraagd naar de scan.
Omdat ik zo vaak belde en Dr. Brouwer nooit tijd had of ziek was. Heeft de assisente geregeld dat komende maandag om 08:00 de scan gemaakt wordt.
Top. weer een goed bericht voor Stef.