Zondag 28-01-2007

Stef begint zich steeds meer te vervelen. Hij wordt er zelfs wat chagrijnig van. Normaal is hij dat eigenlijk nooit. Hij wil zo graag werken. Hij mag een paar uur op een dag te werk. Maar tot nog toe is er geen leerbaan voor hem te vinden.
Verder gaat het eigenlijk best oké met Stef.
We zijn nog steeds heel erg blij dat alles zo goed afgelopen is. Het is nog steeds een raar gevoel dat je in september te horen kreeg dat je kind zou sterven, en toen het er naar uitzag dat hij zou blijven leven we ons vooral heel goed moesten voorbereiden dat onze Stef nooit meer onze Stef zou worden maar zeker gehandicapt zou blijven omdat zijn hersens onder zo’n enorme druk hebben gestaan. Je wereld stort in en alle scenario’s zijn door ons hoofd gevlogen.
Maar zoals bekend is het goed afgelopen wat dat betreft. Maar dat neemt niet weg dat het voor ons gevoel soms nog moeilijk is, want je bent toch door een zware periode gegaan met je gezin. We hebben er dan goed over kunnen praten. Maar onze Stef is een binnenvetter en erg nuchter.
Een grote tegenvaller was natuurlijk dat het bot geïnfecteerd was en er weer uit moest. Net toen Stef en wij dachten dat ons leven weer “normaal” verder kon gaan, hebben we weer en stap terug moeten doen.
We hoorde gister dat het met Jerry Pronk die een soort gelijk ongeluk gehad heeft redelijk gaat, maar nog lang niet oké is. Stef gaat misschien morgen even op visite bij Jerry, twee lotgenoten bij elkaar, het zal hopelijk beide goed doen.
Jerry heeft in coma gelegen maar Stef niet. Stef zijn botlap moest er uit maar bij Jerry gelukkig niet. Stef heeft zichtbaar er niets aan over gehouden en we hopen echt dat het bij Jerry ook weer goed komt. We kunnen dit gezin niet persoonlijk maar leven erg met hun mee. Wij weten hoe het voelt, het leven na zo’n ongeval staat op zijn kop. En dat gevoel blijft echt nog een tijdje hangen.
Familie Pronk ook vanaf hier veel sterkte. http://www.jerrypronk.waarbenjij.nu

Stef is nu wel een paar keer weer uit geweest. Maar de angst dat er weer iets gebeurd moet je leren los laten. We kunnen hem moeilijk vastbinden, en dat zou ook niet goed zijn.
Maar goed, we gaan er voor en het komt allemaal wel goed, maar heeft zijn tijd gewoon nodig. We blijven hopen dat iemand een leerbaan voor hem heeft, dan heeft ie meer afleiding.
Stef heeft zich opgegeven voor fitness en wil dat nu elke dinsdag gaan doen. Zijn conditie is erg afgenomen door het niets doen.