Donderdag 28-09-2006

Vandaag zouden we pas na de middag naar Stef toe. De vermoeidheid en achterstallig huishouding is groot hier.
Maar we werden om 10:30 gebeld dat Stef straks overgeplaatst wordt naar de tienerafdeling.
Dus om 11:15 zijn we bij Stef om alles weer in te pakken, de vele kaarten weer van het prikbord(Vind Stef helemaal te gek die kaarten).
De paracetamol tegen zijn hoofdpijn helpen tekort en nu krijgt hij er 3 maal daags Diclofenacnatrium bij.
Later als afgesproken gaat Stef na de warme maaltijd (waarvan hij weer bijna niets gegeten heeft)om 12:30 naar de tienerafdeling.
Het nieuwe middel tegen de hoofdpijn helpt.
Toen we daaraan kwamen lag er een meisje van ca 8 jaar, maar die is vandaag naar huis gegaan. Dus Stef heeft weer een kamer voor zichzelf. Dit vindt hij niet erg. De hoofdpijn blijft een grote rol spelen bij zijn doen en laten.
Hel nieuwe middel hielp maar even, zegt Stef.
Nadat we een rondleiding hebben gehad op deze afdeling en alle kaarten weer een plek gegeven hebben is Stef weer even gaan rusten en Ko en Linda zijn ff de stad in gegaan.

Om 14:30 kwamen we weer bij Stef. Om 15:00 hebben we een gesprek met dr. Bouma.
Het gesprek heeft ons weer het een en ander duidelijk gemaakt maar ons zeker toch ook zeer bezorgd gemaakt.

We waren al bang voor de uitslag van het verdere onderzoek naar het niet kunnen openen van Stef zijn oog.
De oorzaak ligt in de zenuwen.
Door het ongeluk is 1 zenuw beschadigd die voor de aansturing zorgt die het ooglid open en dicht moet kunnen doen en de andere voor de sturing van het oog. Zijn rechteroog staat niet goed, staat teveel naar buiten en draaid niet goed mee met het andere oog.
Of dit ooit goed komt?????
De kans is volgens dr Bouma zeer klein.
Het zicht van Stef zijn rechteroog is slechter.
Het ooglid wat nu dichtblijft zal niet meer goed komen.
Het kan zeker nog een jaar duren voordat ze vast kunnen stellen hoe het uiteindelijk echt er uit zal zien.
Waarop ik (Linda) zei; We hopen dan maar dat Stef dit keer ook weer voor een wonder zorgt, 14 dagen geleden zeiden jullie tegen ons dat Stef hersendood zou raken en nu is hij wat dat betreft en medische wonder. Ze zei: ik hoop ook dat inderdaad ook dit keer er weer een wonder gebeurd.
Wij als arts kunnen het ook fout hebben en dat hoop ik dit keer weer.

Stef is nu natuurlijk heel bang dat hij zijn toekomst een andere draai moet geven. Want werken als chauffeur wordt nu natuurlijk wel heel erg lastig. Maar hij gaat er voor knokken.
Op zulke momenten wordt je als ouder boos, boos op vele dingen die gebeurd zijn. Of juist niet gebeurd zijn.

In dit gesprek kwam ook de verdere behandeling naar voren. Deze week wordt verder met de fysiotherapeut bekeken wat Stef moet gaan doen. Moet Stef naar Heliomare in Wijk aan Zee of naar revilidatiecentrum de trappenberg in Huizen. In Huizen is een centrum voor jonge mensen en bij Heliomare voor oudere.
Of kan Stef naar huis en dan meerdere keren per week naar een revalidatiecentum??
Deze week moet Stef toch meer uit zijn bed proberen te komen. Als de hoofdpijn het toelaat meer oefeningen doen.
Dus spannend, komt ie thuis of.....

De linkerkant van Stef is nog zwak en moet nog veel geoefend worden. Zijn mond links blijft ook staan dus echt lachen met de mondhoeken naar de oren gaat nog niet.

Dit is het gevolg van de hersenbeschadeging die hij heeft opgelopen.
We zijn blij dat Stef qua spreken en gedrag en humor nog helemaal onze Stef is.
Volgens de arts is het nog wel afwachten of dat zo blijft en hoe zijn leervermogen, snelheid, reageren, spreken verder ontwikkeld. Ik zei; wij vinden dat Stef niets veranderd is daarmee. Maar volgens haar was alles nog heel erg onzeker om nu echt vast te kunnen zetten dat, dat ook zo blijft. Phoe, dat was toch wel ff schrikken.

We wilden ook weten wanneer het stukje bot wat verwijderd is terug geplaatst zou kunnen worden. Dit zou ongeveer over 3 maanden zijn. Hangt ook van zijn herstel verder af.

Na het gesprek met dr. Bouma zijn we even in de rolstoel naar het IC geweest daar liepen we toch langs om naar de afdeling te gaan waar Stef net vandaan kwam. We misten de oefenbal van van Stef dus die moesten we ff ophalen.
Op het IC waren weer een aantal verpleegers (sters) die Stef herkende aan de stemmen.
De bal opgehaald bij neurologie en daarna fff naar buiten.
Toen we weer op de tiemerafdeling kwamen is
Stef op de computer geweest en heel even op zijn eigen site, waar hij ook wat opgezet heeft en heel even op MSN
17:15 Was hij weer moe en naar bed gegaan tot hij geroepen zou worden op te gaan eten. Wij zijn naar huis gegaan.

Jeroen, Merel en Renate zijn nu naar Stef toe.